استاد ناصر سبحانى‏رحمه الله، در مهرماه 1330 هـ.ش. در روستاى «دوريسان»، از توابع شهرستان پاوه، استان/ولایت كرمانشاه، در يك خانواده متديّن و بى‏آلايش ديده به جهان گشود.

 شش بهارى كه از عمر مباركش سپرى شد، توسط پدر وارد اوّلين دبستان/ مکتب ابتدائی تازه تأسيس شده‏ى زادگاهش شد و در كلاس اول دبستان ثبت نام گرديد؛ اما بعد از اندكى، به علت استعداد شگرف ايشان و به پيشنهاد معلّم دلسوزش، در كلاس دوّم دبستان ثبت نام شد.

 استاد، در سن 10 سالگى، با از دست دادن مادرش، از لطف و مهر مادرى محروم شد.

 اين نوجوان تيزهوش و با استعداد، پس از 2 سال وقفه در تحصيلاتش، در سال 1344 هـ.ش. در تنها دبيرستان شهرستان پاوه، ثبت نام به عمل آورد و هر سال در ميان هم‏كلاسى‏هاى خود، با نمرات عالى، شاگرد اوّل شناخته مى‏شود. سرانجام در سال 1347 به اخذ گواهينامه سيكل اوّل و رتبه‏ى ممتاز نايل گرديد و در سراسر منطقه به تيزهوشى و نبوغ شهرت يافت. ايشان با وجود استعداى كه داشت و على‏رغم اصرار پدر و دايى محترم و مربيان و اولياء دبيرستان، مبنى بر ادامه‏ى تحصيل در سطح دوّم دبيرستان در مركز استان (كرمانشاه)، راهى مدارس علوم دينى شد و چنين انتخابى را مسير رسيدن به آرزوهايش مى‏ديد.

 استادرحمه الله، پس از ختم قرآن در مدت چهل روز، در مسجد زادگاهش، بى‏صبرانه در پاييز همان سال (1347هـ.ش) به مدارس علوم پیوست و در حجره‏هاى ساده و بى‏آلايش شهرها و روستاهاى استان كردستان، به طلب علم و تزكيه روح پرداخت. وقتى دوستان علت چنين انتخابى را از او مى‏پرسند، ايشان در جواب مى‏گويد: دست يافتن به پاسخ اين سؤال است كه چرا و با چه هدفى خداوند قرآن را براى انسان نازل كرده است؟

 استاد، در سال 1353 هـ.ش. پس از شش سال تلمّذ در محضر اساتيد مدارس علوم دينى كردستان، تحصيلات را در سطح عالى به پايان رسانيد و پس از كسب اجازه از محضر استادانش، به عنوان يكى از عالمان منطقه، مشغول راهنمايى و ارشاد مردم شد.

 استاد، على‏رغم آن‏چه گفته شد، در زمينه‏هاى ديگرى نيز مقالاتى با زبان عربى و فارسى نوشته و آن‏ها را براى چاپ به مجلات خارجى و روزنامه‏هاى داخلى ارسال كرده‏اند. در اين راستا مى‏توان به مقاله‏ى ايشان در مورد «اصلاحيه‏ى پيش نويس قانون اساسى» بعد از انقلاب، اشاره كرد كه در روزنامه‏ى كثير الانتشار «كيهان» به چاپ رسيد.

 استاد، مصمّم بود كه ميراث پيشينيان صالحش را، به شيوه‏اى نو، تنقيح نمايد كه در اين راستا مى‏توان به تلخيص كتاب‏هاى «مدارج السالكين» ابن قيم‏رحمه الله و «الاعتصام» امام شاطبى‏رحمه الله اشاره كرد.

 استاد، در زمينه‏هاى مختلفِ تفسير، علوم حديث، آثار مكتوبى از خود به جاى گذاشته‏اند و اثر «الولاية والإمامة» ايشان به دو زبان عربى و فارسى را مى‏توان يكى از آثار جاودانه‏ى ايشان به حساب آورد. اثر مكتوب «رسالة الآلام» ايشان را مى‏توان يكى از شاهكارهاى ادبى معاصر نامبرد كه آن را پس از بمباران شيميايى حلبچه نوشته و در آن به مظلوميت ملت كُرد اشاره كرده است.

 با كمال تأسف، بسيارى از آثار ايشان ناتمام ماند، و تقدير خالقِ حكيم بر اين بود كه ايشان در تداوم هفت سال و نيم دورى از زادگاهش، در 1368/12/28 پس از نه ماه و نه روز بى‏اطلاعى خانواده از ايشان، دارفانى را وداع گويد و به ملكوت أعلى پرواز كند.