ابوزيد عبدالرحمن بن محمد بن خلدون حَضرَمی (۸۰۸-۷۳۲ ه‍ ق) ، تاریخ‌نگار، جامعه‌شناس، مردم‌شناس و سیاستمدار مسلمان است.

در تونس به دنیا آمد. او را از پیشگامان تاریخ‌نگاری به شیوهٔ علمی و از پیشگامان علم جامعه‌شناسی می‌دانند که حدود ۴۰۰ سال پیش از اگوست کنت - مؤسس علمی به نام جامعه‌شناسی در فرانسه - می‌زیست. ابن‌حلدون این علم جدید را عمران نام نهاد.

عبدالرحمن آموزش‌های آغازین را را نزد پدرش فراگرفت و سپس نزد علمای تونسی قرآن و تفسیر، فقه، حدیث، علم رجال، تاریخ، فن شعر، فلسفه و منطق آموخت. او در دربار چند امیر در مراکش و اندلس(جنوب اسپانیا) به کار سیاسی پرداخت، اما در ۴۲ سالگی به نگارش کتابی پیرامون تاریخ جهان رو آورد که مقدمهٔ آن بیش از خود کتاب شناخته شده‌است.

ابن خلدون یکی از منحصر به فرد ترین متفکران مسلمان است که رویکردی علمی، در معنای اجتماعی آن ، به فرهنگ و تغییرات اجتماعی داشته است .