خدا حافظ رمضان!..
فردای رمضانت را بنگر.. اولین روزهای شوال… رابطه ات با خدایت چگونه است؟! طاعت و عبادتت کجاست؟!.. جایگاه گناه و عصیان در زندگیت چیست؟!..
با توجه به این نکات خودت درخواهی یافت: آیا رمضانت مورد قبول واقع شده است یا خیر؟! آیا یک ماه دوره‌ی آموزشی برایت مؤثر بوده است یا خیر؟!..
کشتی ایمان پس از سفر تجارتی پرفروغ رمضان در ساحل شوال لنگر می‌اندازد. مؤمنان شاد و خرم از این تجارت پرسود باردگر زندگی را البته با شیوه‌ئی بسیار بهتر آغاز می کنند. هر یک از مسافران در این کاروان برای خود توشه و آذوقه ای از ایمان بر گرفته تا تمام سال را با آن بگذارند. خدای را شکر و سپاس بر نعمت ایمان و توحید… خدای را شکر و سپاس بر نعمت رمضان.. خدای را شکر و سپاس بر همه نعمتهای بیدریغ و بزرگ و والایش…
فضل خدای را که تواند شمار کرد؟   یا کیست آنکه شکر یکی از هزار کرد؟
چه بسیار عزیزانی که در رمضان سال گذشته در کنار ما بودند.. و امسال طعمه‌ی خاک!.. و شاید رمضان سال آینده برسد و از ما خبری نباشد!..
این معنا را صالحان و پرهیزگاران خوب درک می‌کردند. از اینرو ۶ ماه تمام بعد از رمضان یکریز دعا می کردند: بار الها طاعات و عباداتمان در رمضان را پذیرا باش. و پس از آن ۶ ماه دیگر دعا می کردند: بار خدایا رمضان آینده را نصیبمان کن…
ای مؤمن بیا تا دست نیایش بسوی درگاه ابدیت دراز کنیم و اشک زاری بر سجاده ی تقوا ریزیم و از خدایمان بخواهیم: بار الها طاعات و عبادات و دعا و نیایش ما را در ماه رمضان پذیرا باش. و از گناهانمان درگذر و ما را از قبول شدگان درگاهت قرار ده…
 
رمضان آمد و رفت…
در لحظاتی که تو ای مؤمن در مهمانی خدایت و در خانه‌ی او به نماز و تلاوت قرآن مشغول بودی چه بسا محرومان نگون بختی بودند که وقتشان را در بازارها و در مقابل فیلمها و سریالهای پوچ و بی محتوا و در کارهای شیطانی و بی بها می گذراندند… پس باید خدای را شکر و سپاس گوئیم که به ما توفیق طاعت داد…
شکر و سپاس و منت و عزت خدای را    پروردگار خلق و خداوند کبریا
دادار غیب دان و نگهدار آسمان       رزاق بنده‌پرور و خلاق رهنما
چقدر بدبخت و محروم بودند آنانیکه از لذت طاعت و عبادت پروردگارشان محروم ماندند… خدایا تو را هزاران هزار سپاس و شکر بر نعمت توفیق برای طاعت و عبادتت.
آموزشگاه تربیتی رمضان
رمضان آموزشگاهی تربیتی برای مؤمن بشمار می آید. در یک دوره‌ی ۳۰ روزه زندگی مؤمن بیکباره بهم می خورد تا از سر نو ترتیب یابد. عادتها و روتین زندگی او به کلی تغییر می یابد. و تغییر همیشه باعث نشاط و زندگی مجدد می گردد. گویا مسلمان پس از رمضان از نو زائیده شده، و از سر نو زندگی را آغاز می کند. رمضان او را بکلی شستشو داده با روحیه و توانی دیگر وارد جامعه می کند.
درس وحدت و همبستگی
در این آموزشگاه مؤمن طعم وحدت و همبستگی را می چشد. همه‌ی مؤمنان در یک لحظه و با یک ندا روزه‌ی شان را باز می کنند. و همه پس از یک روز گشنگی و تشنگی مشترک آبی سرکشیده از ته دل “الحمد لله” می گویند. و همه در هر جا که باشند با همان ندا بسوی خانه های خدا می شتابند و سربندگی بر زمین می مالند. و همه با هم در نیمه های شب که خواب مرگ بر غافلان سایه افکنده، رخت خواب گرم و نرم خود را رها کرده برای دعا و نیایش و سحر بر می خیزند.. همه ی مؤمنان دنیا یکپارچه و هماهنگ در حرکتند. این است لذت و زیبایی و جلال ایمان.. مؤمنان باید یک کالبد و یک تن باشند؛ این است پیام رمضان:
بنی آدم اعضای یکدیگرند                که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار            دگر عضوها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی غمی           نشاید که نامت نهند آدمی
و آنچه امروز در جهان اسلام شاهد آنیم، تصویری است بسیار طبیعی از آنچه مؤمنان بدان مبتلا هستند!
فرموده‌ی حق است: «وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلاَ تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ وَاصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ» (الأنفال۴۶).{ و از خدا و پيامبرش فرمان بريد و با هم كشمكش مكنيد كه شكست خواهيد خورد و نيرويتان از بين خواهد رفت، و شكيبايى كنيد زيرا خدا با شكيبايان است}.
درس وقت شناسی
وقت شناسی یکی دیگر از درسهای مهم این آموزشگاه ایمانی است. مؤمن درمی یابد که یک لحظه و یک ثانیه را چه نقش بسیار مهم و سازنده ای در زندگی اوست. درک می کند که اگر یک لحظه، و تنها یک ثانیه قبل از غروب آفتاب دهن به آب زند عبادت روزه ی تمام روزش به باد می رود. و اگر یک لحظه در سحر تأخیر کند و پس از طلوع آفتاب چیزی بچشد از کاروان روزه داران آن روز نامش را حذف می کنند!..
آری!..
اینست قیمت و بهای وقت. پس از این درس عاقلی را نخواهی دید که وقت گرانبهایش را لحظه‌ای در بی‌هدفی و پوچی ضایع سازد!..
درس بندگی…
در این آموزشگاه مؤمن یک ماه تمام درس نماز و طاعت و تراویح و نیایش و دعا و قرآن و وقت شناسی و تحمل گرسنگی و تشنگی می‌آموزد. کسی او را به گرسنگی و یا تشنگی مجبور نمی کند. خودش با اختیار خود جامه‌ی بندگی به تن می کند و پیشانی بردگی بر زمین می نهد.
در این ماه انسان درمی یابد که باید همیشه ی زندگی بنده و برده و مطیع فرمان خدای خود باشد. و جام مست غرور و خودپرستی را بشکند و باده ی عصیان و سرکشی بر زمین ریزد…
انس با قرآن…
در این آموزشگاه قرآنی مؤمن با کلام پاک یزدان انس می گیرد. در تراویح قرآن می‌شنود. شبانه روز خود بتلاوت مشغول است. او یاد می‌گیرد که چگونه مردی قرآنی شود. و در می‌یابد که خطاب قرآن بسوی اوست. و درک می‌کند که؛ آنچه برخی جاهلان ادعا می کنند که قرآن قابل فهم نیست! ویا قرآن تنها برای علما و آخوندهاست دروغ و مکری شیطانی بیش نیست! قرآن برای همه است. و ندای آن متوجه همه‌ی انسانهاست..
میوه‌ی رمضان!..
پس از پایان دوره‌ی آموزشی مؤمن به سادگی نتیجه ی کار و تلاشش در رمضان را درمی‌یابد.
چگونه؟!..
فردای رمضانت را بنگر.. اولین روزهای شوال… رابطه ات با خدایت چگونه است؟! طاعت و عبادتت کجاست؟!.. جایگاه گناه و عصیان در زندگیت چیست؟!..
با توجه به این نکات خودت درخواهی یافت:
آیا رمضانت مورد قبول واقع شده است یا خیر؟! آیا یک ماه دوره‌ی آموزشی برایت مؤثر بوده است یا خیر؟!..
آنانی که رمضانی قرآنی و الهی بر سنت پیامبر خدا (صلی  الله علیه و سلم) سپری کنند با آذوقه و توشه‌ی آن تا آمدن رمضانی دیگر خود را در لباس تقوا حفظ می کنند.
ای مؤمن..
اگر خدای نکرده از جمله‌ی غافلان بوده ایم باز هم درگاه رحمت الهی بروی ما باز است.. و دروازه توبه در انتظار…
باز آی هر آنچه هستی باز آی                  گر کافر و گبر و بت پرستی باز آی
اين درگه ما درگه نوميدی نيست               صد بار اگر توبه شکستی  باز آی