مولانا خواجه شمس الدین مطهری فرزند مرحوم خواجه محمد رضا در سال 1282 هجری شمسی در قریهی تیزاب میانخواف متولد شدند . در دوران کودکی فراگیری علم و دانش و تعلیم قرآن و کتب فارسی و دیوان حافظ و نصاب را در تیزاب تحت نظر برادر خود مرحوم حاج خواجه نظام الدین مظفری و سایر علمای آن زمان شروع نمودند بعد از پایان کتب مقدماتی در سال 1307 هجری شمسی عازم هرات شده و از محضر اساتید بزرگ و مشهور هرات علوم متداولهی صرف و نحو – فقه – تفسیر – حدیث – معانی – و بیان و تصوف و عرفان فرا گرفتند .
در شهریور 1312 هجری شمسی عازم هندوستان ، که در آن زمان مستعمرهی انگلیس بود گردیده ، از طریق شهر چمن راهی دهلی شدند مدت پنج سال در دارالعلوم فتح پوری در محضر علما و فقهای مشهور بوده ، جهت تکمیل معلومات وارد مهد علم و عرفان دارالعلوم دیوبند گردیدند . مرحوم مولانا تا سال 1323به تکمیل علوم ، چون : منطق – فلسفه و عقاید – کلام – فقه و اصول – تفسیر و حدیث پرداخته و از محضر عالمانی چون مولانا حسین احمد مدنی – مولانا بشیر احمد عثمانی – مولانا اعزاز علی – مولانا حمد ادریس کاندهلوی – مولانا عبدالخالق – مولانا ابراهیم بلیادی – مولانا اصغر حسین و مفتی محمد شفیع به سرپرستی مولانا محمد طبیب کسب فیض کامل کرده و فارغ التحصیل گردیدند ، مولانا مدت 2 سال بعد از اتمام دورهی تحصیل از طرف دارالعلوم دیوبند ، در بریلی ، یکی از شهرهای هند به سمت استاد معرفی شدند تا تدریس نمایند . در اواسط سال 1325 هجری شمسی از طریق افغانستان به زادگاه خود تیزآب مراجعت کردند . عده ای از معتمدین شهر خواف و روحانیون به همراهی حاج خواجه محی الدین احراری به تیزاب رفته از ایشان خواستند تا در روی خواف ساکن شده به تدریس و ارشاد مسلمین بپردازند که بعد از ورود به شهر خواف ابتدا در محل مسجد جامع خواف مشغول به تدریس شده و سپس در سال 1340 هجری شمسی به مدرسه علوم دینی ، که در جنب مسجد سرده ( مسجد بلال ) ساخته بودند ، منتقل و سرانجام در سال 1358 در ساختمان فعلی حوزه که در میلان پیر احمد واقع است به تدریس طلاب مشغول گردیدند .
و تا سال 1369 مسئولیت سیاسی و مذهبی و اجتماعی مردم منطقه را بهعهده داشتند . مرحوم مولانا در یازدهم تیرماه 1369 ، روز عید قربان در بیمارستان قائم مشهد ، دار فانی را وداع گفته و بعد از انتقال به خواف ، در جوار حاج پیراحمد خوافی دفن گردیدند . خداوند برایشان و همه علمای اسلام رحمت کند .