مشخصات کتاب

زندگی کودک مسلمان

تأليف:

مجموعه‌ای از دعوتگران

مترجم:

محمد گل گمشادزهی

مقدمه

الحمدلله والصلاة و السلام على رسول الله وبعد.

در این کتابچه‌ی مختصر و مفید که حاوی مجموعه‌ای زیبا از اعمال مفید و اذکار برای کودک مسلمان, از صبح که بیدار می‌شود تا شب هنگام تدوین وگردآوری شده است. و از خداوند متعال می‌خواهیم که آن را برای کودکان و جگر گوشه‌هایمان مفید و سودمند قرار دهد، تا کودکان موجب شادمانی و خنکی چشمان پدرانشان شوند و آینده‌ی درخشانی را برای کشورهای خود رقم زنند.

به توفیق الهی

بخش پژوهش و بررسی

زندگی کودک مسلمان

وقتی از خواب بیدار می‌شوم می‌گویم:

«الحَمْدُ للهِ الَّذِي أَحْيَانا بَعْدَ مَا أمَاتَنَا وإلَيْهِ النُّشُورُ» [۱].

«ستایش خداوندی را سزاست که ما را زنده گردانید پس از آن که ما را میراند، و رستاخیز به سوی اوست».

[۱] البخاری مع الفتح ۱۱/ ۱۱۳، و مسلم ۴/ ۲۰۸۳.

هنگام ورود به دستشویی:

ابتدا با پای چپ وارد می‌شوم و می‌گویم:

«بِسْمِ اللهِ، اللهُمَّ إِنّي أعُوذُ بِكَ مِنَ الخُبُثِ والخبائِثِ» [۲].

«بسم الله بار خدایا از شیاطین و از پلیدی‌ها به تو پناه می‌برم».

[۲] البخاری ۱/۴۵، و مسلم۱/۲۸۳، به اضافه (بسم الله) در اولش سعید بن منصور آن را روایت کرده است، [نگا: فتح الباری ۱/۲۴۴].

هنگام بیرون‌آمدن از دستشویی:

ابتدا پای راستم را بیرون می‌گذارم و می‌گویم:

«غُفْرانَكَ» [۳]. «آمرزش تو را می‌جویم».

[۳] أهل السنن بجز النسائی آن را در کتاب: «عمل الیوم واللیلة» روایت کرده‌اند، [نگا: تخریج زاد الـمعاد ۲/۳۸٧].

به بهداشت و نظافت دهان و دندان و غیره اهمیت می‌دهم:

پیامبر ج می‌فرماید: «اگر بر امت من سخت و دشوار نمی‌آمد آنان را به مسواک‌زدن دستور می‌دادم».

وقتی بخواهم وضو بگیرم:

۱- در قلبم نیت وضو را می‌آورم.

۲- بسم الله می‌گویم.

۳- دست‌هایم را سه بار تا مچ می‌شویم.

۴- سه بار آب در دهان و بینی‌ام می‌زنم.

۵- صورتم را سه بار می‌شویم.

۶- هر دو دستم را سه بار تا آرنج می‌شویم.

٧- سر و گوش‌هایم را یک بار مسح می‌نمایم.

۸- پاهایم را سه مرتبه تا قوزک می‌شویم.

٩- ترتیب مذکور را رعایت می‌کنم.

۱۰- و در استفاده از آب اسراف نمی‌کنم.

وقتی وضو را تمام کردم می‌گویم:

«أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ، وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدَاً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ..» [۴].

«اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِنَ التَوَّابِينَ وَاجْعَلْنِي مِنَ المُتَطَهِّرِينَ» [۵].

«گواهی می‌دهم که هیچ معبود به حقی جز الله نیست و گواهی می‌دهم که محمد بنده و فرستاده‌ی خدا است، خدایا مرا جزء توبه‌کنندگان و از آنان که خود را پاکیزه می‌نمایند، قرار بده».

[۴] مسلم۱/ ۲۰٩. [۵] الترمذی ۱/٧۸ و [نگا: صحیح الترمذی۱/۱۸].

وقتی صدای مؤذن را می‌شنوم که برای نماز اذان می‌گوید:

همان کلماتی که او می‌گوید تکرار می‌کنم، و وقتی او می‌گوید: «حَيَّ عَلَى الصَّلاةِ، وَحَيَّ عَلَى الفَلاَحِ» می‌گویم: «لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إلاَّ بِاللهِ» [۶].

[۶] البخاري ۱/۱۵۲ و مسلم ۱/۲۸۸.

وقتی اذان به پایان بر پيامبر ج درود [٧] می‌گویم:

[بعد از درود] می‌گویم: «اللَّهُمَّ رَبَّ هَذِِهِ الدَّعْوَةِ التَّامَّةِ، وَالصَّلاَةِ القَائِمَةِ، آتِ مُحَمَّداً الْوَسِيْلَةَ وَالْفَضِيْلَةَ، وَابْعَثْهُ مَقَاماً مَحْمُوْداً الَّذِيْ وَعَدْتَهُ، إِنَّكَ لاَ تُخْلِفُ الْمِيْعَادَ» [۸].

«بار الها! اى پروردگارِ این نداى کامل و نماز بر پا شونده، به محمد ج وسیله «مقامى والا در بهشت» و فضیلت عنایت بفرما، و او را به «مقام شایسته‌اى» که وعده فرموده‌اى نایل بگردان، همانا تو خُلف وعده نمى‌کنى».

[٧] مسلم ۱/۲۸۸. [۸] البخاري ۱/۱۵۲ و آنچه در بین کروشه آمده از سنن بیهقی ۱/۴۱۰ روایت شده، و علامه عبدالعزیز بن باز در کتاب (تحفة الأخيار ص۳۸) سندش را حسن دانسته است.

نمازهای پنجگانه را در مسجد می‌خوانم.

از عبدالله بن مسعودس روایت است که گفت : «هر کسی دوست دارد فردا در حالیکه مسلمان است با خداوند روبه رو شود این نمازها را در جایی که برای خواندن آن فرا خوانده می‌شود ـ یعنی در مسجد ـ بخواند.

وقتی از خانه بیرون می‌آیم می‌گویم:

«بِسْمِ اللهِ، تَوَّكَّلْتُ عَلَى اللهِ، وَلاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ» [٩].

پیامبر ج می‌فرماید: «هر کسی وقتی از خانه‌اش بیرون می‌آید این دعا را بخواند به او گفته می‌شود: محافظت شده‌ای و شیطان از او دور می‌شود».

[٩] أبو داود ۴/ ۳۲۵ و الترمذی ۵/۴٩۰، و [نگا: صحیح الترمذی۳/۱۵۱].

وقتی به مسجد می‌روم می‌گویم:

«اللَّهُمَّ اجْعَلْ فِيْ قَلْبِيْ نُوْر، وَفِيْ لِسَانِيْ نُوْراً، وَفِيْ سَمْعِيْ نُوْراً، وَفِيْ بَصَرِيْ نُوْراً، وَمِنْ فَوْقِيْ نُوْراً، وَمِنْ تَحْتِيْ نُوْراً، وَعَنْ يَمِيْنِيْ نُوْراً وَعَنْ شِمَالِيْ نُوْراً، وَمِنْ أَمَامِيْ نُوْراً، وَمِنْ خَلْفِيْ نُوْراً، وَاجْعَلْ فِيْ نَفْسِيْ نُوْراً، وَأَعْظِمْ لِيْ نُوْراً، وَعَظِّمْ لِيْ نُوْراً، واجْعَلْ لِي نُوراً، وَاجْعَلْنِيْ نُوْراً، اللَّهُمَّ أَعْطِنِيْ نُوْراً، وَاجْعَلْ فِيْ عَصَبِيْ نُوْراً، وَفِيْ لَحْمِيْ نُوْراً، وَفِيْ دَمِيْ نُوْراً، وَفِيْ شَعْرِيْ نُوْراً وَفِيْ بَشَرِيْ نُوْراً» [۱۰].

«بار خدایا در قلبم نور قرار بده و در زبانم نور قرار بده و در گوش و چشمم نور قرار بده و از پشت سر و در جلو و از بالای سرم و و از زیر پایم نور قرار بده و به من نور عطا کن».

[۱۰] همه‌ى ایـن موارد در بـخارى ۱۱/۱۱۶ روایت شده شماره‌ى ۶۳۱۶، و مسلم ۱/۵۲۶، ۵۲٩، ۵۳۰، شماره‌ى: ٧۶۳.

وقتی سوار ماشین می‌شوم می‌گویم:

بِسْمِ اللهِ، الْحَمْدُ ِللهِ ﴿سُبۡحَٰنَ ٱلَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَٰذَا وَمَا كُنَّا لَهُۥ مُقۡرِنِينَ وَإِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا لَمُنقَلِبُونَ﴾.

وقتی وارد مسجد می‌شوم می‌گویم:

«بِسْمِ اللهِ وَالصَّلاَةُ [۱۱] وَالسَّلاَمُ عَلَى رَسُوْلِ اللهِ [۱۲] اللَّهُمَّ افْتَحْ لِيْ أَبْوَابَ رَحْمَتِكَ» [۱۳].

«بسم الله، اللهم صلی وسلم علی محمد، خدایا درهای رحمت خویش را برایم بگشای».

و بعد از آنکه وارد مسجد شدم:

نخست سنت‌های موکده قبل از نماز فرض را می‌خوانم و اگر سنت موکده‌ای نباشد نماز سنت تحیه‌ی مسجد را می‌خوانم، چون پیامبر ج می‌فرماید: «هرگاه فردی از شما وارد مسجد شد تا وقتی دو رکعت نماز نخواند ننشیند».

و بعد از خواندن دو رکعت نماز قرآن می‌خوانم به امید اینکه خداوند به من پاداش تلاوت قرآن را بدهد، زیرا پیامبر ج می‌فرماید: «هر کسی یک حرف از قرآن بخواند به او یک نیکی می‌رسد و هر نیکی ده برابر می‌شود، نمی‌گویم (الم) یک حرف است، بلکه الف یک حرف و لام یک حرف و میم یک حرف است».

و بین اذان و اقامه دعا می‌کنم چون در این میان دعا رد نمی‌شود، پیامبرج می‌فرماید: «دعا در میان اذان واقامه رد نمی‌شود».

[۱۱] ابن السنی شماره‌ى ۸۸، وألبانی حدیث را حسن دانسته است. [۱۲] أبو داود ۱/۱۲۶، ونگا: صحیح الجامع ۱/۵۲۸. [۱۳] مسلم۱/۴٩۴. و در سنن ابن ماجه از حدیث فاطمه لچنین روایت شده است: «اللَّهُمَ اغْفِرْ لِي ذُنُوبِي وَافْتَحْ لِي أَبْوَابَ رَحْمَتِكَ». و ألبانی بخاطر شواهدش آن را صحیح دانسته است، [نگا: صحیح ابن ماجه ۱/۱۲۸-۱۲٩].

وقتی نماز اقامه شود کارهای ذیل را انجام می‌دهم:

۱- آنچه مؤذن می‌گوید تکرار می‌کنم.

۲- در صف نماز می‌ایستم و در قلبم نیت می‌کنم و روبه قبله در حالی می‌ایستم که به پاک بودن لباس و بدنم و جایی که در آن نماز می‌خوانم مطمئن هستم.

۳- پشت سر امام تکبیرة الاحرام را می‌گویم، سعی می‌کنم در تمام نماز از امام پیروی کنم، نه کاری قبل از او و نه همزمان با او انجام دهم.

دعای استفتاح «سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ، وَتَبَارَكَ اسْمُكَ، وَتَعَالَى جَدُّكَ، وَلاَ إِلَهَ غَيْرُكَ» [۱۴] را می‌خوانم.

«بار الها! پاک و منزهى، و حمد از آنِ توست، و نامت با برکت است وقدرت و شکوه تو بسیار بالاست و هیچ معبودى بجز تو «بحق» وجود ندارد».

۴- وقتی امام سوره فاتحه را می‌خواند گوش می‌دهم، وقتی او تمام کرد سپس من آن را می‌خوانم، و اگر نماز سِّری باشد یا من تنها نماز بخوانم سوره فاتحه و آنچه از قرآن برایم میسر باشد می‌خوانم.

بعد از آن الله اکبر می‌گویم و به رکوع می‌روم و سه بار در رکوع می‌گویم: «سُبْحَانَ رَبِّيَ الْعَظِيْمِ» [۱۵].

۵- وقتی از رکوع بلند شدم، اگر پشت سر امام باشم می‌گویم: «رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ، حَمْداً كَثِيْراً طَيِّباً مُبَارَكاً فِيْهِ» [۱۶]. و اگر امام باشم و یا تنها نماز بخوانم می‌گویم: «سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ» [۱٧].

۶- سپس به سجده می‌روم و سه مرتبه در سجده می‌گویم: «سُبْحَانَ رَبِّيَ الأَعْلَى» [۱۸].

٧- از سجده بلند می‌شوم و در بین دو سجده می‌گویم: «اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِيْ» سپس تکبیر می‌گویم و بار دوم به سجده می‌روم.

۸- بعد از سجده دوم رکعت دوم نمازهای ظهر و عصر و مغرب و عشا تشهد می‌خوانم و سپس برای رکعت بعد بلند می‌شوم و در هر رکعت کارهای گذشته را تکرار می‌کنم.

٩- بعد از آخرین سجده نمازم یعنی در آخرین رکعت، تشهد و درود ابراهیمی را می‌خوانم، سپس به سمت راست و بعد از آن به سمت چپ سلام می‌دهم.

۱۰- سعی می‌کنم تمام نمازم با آرامش و فروتنی باشد و چنان آن را بخوانم که گویا آخرین نمازم می‌باشد و دنیا را خداحافظی می‌کنم.

تشهد:

«التَّحِيَّاتُ ِللهِ، وَالصَّلَوَاتُ وَالطَّيِّبَاتُ، السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا النَّبِيُّ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاَتُهُ، السَّلاَمُ عَلَيْنَا وَعَلَى عِبَادِ اللهِ الصَّالِحِيْنَ، أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ، وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ» [۱٩].

درود بر رسول الله ج:

«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ، كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى إِبْرَاهِيْمَ وَعَلى آلِ إِبْرَاهِيْمَ، إِنَّكَ حَمِيْدٌ مَجِيْدٌ، اللَّهُمَّ بَارِكْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ، كَمَا بَارَكْتَ عَلَى إِبْرَاهِيْمَ وَعَلَى آلِ إِبْرَاهِيْمَ، إِنَّكَ حَمِيْدٌ مَجِيْدٌ» [۲۰].

[۱۴] أصحاب السنن الأربعة، و [نگا: صحیح الترمذی ۱/٧٧، و صحیح ابن ماجه ۱/۱۳۵]. [۱۵] أهل السنن و أحمد روایت کرده‌اند، و [نگا: صحیح الترمذی ۱/۸۳]. [۱۶] البخاری مع الفتح ۲/۲۸۴. [۱٧] البخاری مع الفتح ۲/۲۸۲. [۱۸] أهل السنن وأ حمد و [نگا: صحیح الترمذی ۱/۸۳]. [۱٩] البخاری مع الفتح ۱/۱۳ و مسلم ۱/۳۰۱. [۲۰] البخاری مع الفتح ۶/۴۰۸.

بعد از آنکه نماز را تمام می‌کنم می‌گویم:

«أَسْتَغْفِرُ اللهَ, أَسْتَغْفِرُاللهَ أَسْتَغْفِرُ اللهَ, اللَّهُمَّ أَنْتَ السَّلاَمُ وَمِنْكَ السَّلاَمُ، تَبَارَكْتَ يَا ذَا الْجَلاَلِ وَالإِكْرَامِ» [۲۱].

آیة الکرسی را می‌خوانم:

﴿ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلۡحَيُّ ٱلۡقَيُّومُۚ لَا تَأۡخُذُهُۥ سِنَةٞ وَلَا نَوۡمٞۚ لَّهُۥ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۗ مَن ذَا ٱلَّذِي يَشۡفَعُ عِندَهُۥٓ إِلَّا بِإِذۡنِهِۦۚ يَعۡلَمُ مَا بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَمَا خَلۡفَهُمۡۖ وَلَا يُحِيطُونَ بِشَيۡءٖ مِّنۡ عِلۡمِهِۦٓ إِلَّا بِمَا شَآءَۚ وَسِعَ كُرۡسِيُّهُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَۖ وَلَا يَ‍ُٔودُهُۥ حِفۡظُهُمَاۚ وَهُوَ ٱلۡعَلِيُّ ٱلۡعَظِيمُ ٢٥٥﴾ [البقرة: ۲۵۵] [۲۲].

همچنین سوره‌های ذیل را می‌خوانم:

﴿قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ ١ ٱللَّهُ ٱلصَّمَدُ ٢ لَمۡ يَلِدۡ وَلَمۡ يُولَدۡ ٣ وَلَمۡ يَكُن لَّهُۥ كُفُوًا أَحَدُۢ ٤﴾ [الاخلاص: ۱-۴].

﴿قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلۡفَلَقِ ١ مِن شَرِّ مَا خَلَقَ ٢ وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ٣ وَمِن شَرِّ ٱلنَّفَّٰثَٰتِ فِي ٱلۡعُقَدِ ٤ وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ٥﴾ [الفلق: ۱-۵].

﴿قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلنَّاسِ ١ مَلِكِ ٱلنَّاسِ ٢ إِلَٰهِ ٱلنَّاسِ ٣ مِن شَرِّ ٱلۡوَسۡوَاسِ ٱلۡخَنَّاسِ ٤ ٱلَّذِي يُوَسۡوِسُ فِي صُدُورِ ٱلنَّاسِ ٥ مِنَ ٱلۡجِنَّةِ وَٱلنَّاسِ ٦﴾ [الناس:۱-۶].

سپس «سُبْحَانَ اللهِ، وَالْحَمْدُ لِلَّهِ، وَاللهُ أَكْبَرُ [۳۳ بار,و سپس], لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ» [۲۳] می‌گویم.

و سپس می‌گویم: «لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ» [۲۴].

«هیچ معبود به حقی جز الله نیست، پادشاهی از آن اوست و ستایش او را سزاست و او بر هر چیزی تواناست».

[۲۱] مسلم۱/۴۱۴. [۲۲] هرکس پس از هر نماز آن را بخواند مانعی از ورود بهشت او نمى‌شود مگر مردنش. النسائی در کتاب: «عمل الیوم واللیلة» شماره‌ى ۱۰۰، وابن السنی شماره‌ى ۱۲۱ وألبانی در صحیح الجامع ۵/۳۳٩ و سلسلة الأحادیث الصحیحة ۲/۶٩٧ شماره‌ى ٩٧۲. [۲۳] مسلم ۱/۴۱۸ «کسى که آن را بعد از هر نماز بگوید گناهش بخشوده می‌شود! هرچند به اندازه‌ى کف دریا باشد». مسلم ۱/۴۱۸. [۲۴] مسلم ۱/۴۱۸ «کسى که آن را بعد از هر نماز بگوید گناهش بخشوده می‌شود! هرچند به اندازه‌ى کف دریا باشد». مسلم ۱/۴۱۸.

اذکار صبح و شام را همواره می‌خوانم:

صبح می‌گویم:

«اللَّهُمَّ بِكَ أَصْبَحْنَا، وَبِكَ أَمْسَيْنَا [۲۵]، وَبِكَ نَحْيَا، وَبِكَ نَمُوْتُ وَإِلَيْكَ النُّشُوْرُ» [۲۶].

و در صبح و شام می‌گویم:

«بِسْمِ اللهِ الَّذِيْ لاَ يَضُرُّ مَعَ اسْمِهِ شَيْءٌ فِي اْلأَرَضِ وَلاَ فِي السَّمَاءِ وَهُوَ السَّمِيْعُ الْعَلِيْمُ» [۲٧].

«به نام خداوندی که با نام او هیچ چیزی در زمین و در آسمان زیان نمی‌رساند و او شنوای داناست».

دعای سید الاستغفار را می‌خوانم:

«اللَّهُمَّ أَنْتَ رَبِّيْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، خَلَقْتَنِيْ وَأَنَا عَبْدُكَ، وَأَنَا عَلَى عَهْدِكَ وَوَعْدِكَ مَا اسْتَطَعْتُ، أَعُوْذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا صَنَعْتُ، أَبُوْءُ لَكَ بِنِعْمَتِكَ عَلَيَّ، وَأَبُوْءُ بِذَنْبِيْ فَاغْفِرْ لِيْ فَإِنَّهُ لاَ يَغْفِرُ الذُّنُوْبَ إِلاَّ أَنْتَ» [۲۸].

و شام می‌گویم:

«اللَّهُمَّ بِكَ أَمْسَيْنَا، وَبِكَ أَصْبَحْنَا، وَبِكَ نَحْيَا، وَبِكَ نَمُوْتُ وَإِلَيْكَ الْمَصِيْرُ».

[۲۵] و هنگام شب می‌فرمود: «اللَّهُمَّ بِكَ أَمْسَيْنَا، وَبِكَ أَصْبَحْنَا، وَبِكَ نَحْيَا، وَبِكَ نَمُوْتُ وَإِلَيْكَ الْمَصِيْرُ». [۲۶] الترمذی ۵/۴۶۶ و نگا: صحیح الترمذی ۳/۱۴۲. [۲٧] هرکس سه بار در وقت صبح و سه بار در وقت شب این دعا را بخواند هیچ چیزى به او ضرر نمى‌رساند. أبو داود ۴/۳۲۳ والترمذی ۵/۴۶۵ وابن ماجه وأحمد. نگا: صحیح ابن ماجه ۲/۳۳۲ و علامه عبدالعزیز بن باز در کتاب (تحفة الأخیار ص۳٩) سندش را حسن دانسته است. [۲۸] هرکس هنگام شب آن را با یقین بگوید و در آن شب بمیرد، و یا صبح بگوید و در همان روز بمیرد به بهشت وارد می‌شود. البخاری ٧/۱۵۰.

وقتی از مسجد بیرون می‌آیم می‌گویم:

«بِسْمِ اللهِ وَالصَّلاَةُ وَالسَّلاَمُ عَلَى رَسُوْلِ اللهِ اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَسْأَلُكَ مِنْ فَضْلِكَ،» [۲٩].

«بسم الله، خدایا بر محمد و ال محمد درود و رحمت بفرست، درهای لطف و فضل خویش را به رویم بگشای».

[۲٩] [نگا: تخریج روایت‌هاى حدیث قبل شماره‌ى ۲۰، و زیاده‌ى «اللَّهُمَ اعْصِمْنِي مِنَ الشَّيطَانِ الرَّجِيْمِ». از روایت ابن ماجه]. [نگا: صحیح ابن ماجه ۱/۱۲٩].

وقتی وارد منزل می‌شوم می‌گویم:

«بِسْمِ اللهِ وَلَجْنَا، وَبِسْمِ اللهِ خَرَجْنَا، وَعَلَى رَبِّنَا تَوَكَّلْنَا».

«بار خدایا از تو می‌خواهم که محل ورود و خروج مرا خوب و بهترین بگردانی، با نام خدا وارد شدیم و با نام خدا بیرون رفتیم، و بر پروردگارمان الله توکل نموده‌ایم».

آنگاه به خانواده‌ام سلام می‌کنم.

وقتی آب می‌نوشم:

با سه نفس آب می‌نوشم.

هر بار ابتدا بسم الله می‌گویم و در آخر الحمدلله.

در لیوانی که می‌نوشم نفس نمی‌کشم.

تا جایی که بتوانم نشسته آب می‌نوشم.

وقتی غذا می‌خورم:

بسم الله می‌گویم.

با دست راست غذا می‌خورم.

از جلوی خودم غذا می‌خورم.

بعد از خوردن غذا الحمدلله می‌گویم.

وقتی لباسم را می‌پوشم نام خدا را بر زبان آورده و می‌گویم:

«الحَمْدُ للهِ الَّذِي كَسَانِي هَذَا (الثَّوْبَ) وَرَزَقَنِيه مِنْ غَيْرِ حَوْلٍ مِنّي ولا قُوةٍ» [۳۰].

«ستایش خداوندی را سزاست که این لباس را به من پوشانید و آن را روزی من کرد بدون توانایی و قدرت من».

[۳۰] أهل السنن بجز النسائی، نگا: إرواء الغلیل ٧/۴٧.

به نظافت بدن ولباسم اهمیت می‌دهم:

پیامبر ج می‌گوید: «هیچ نمازی بدون پاکیزگی پذیرفته نمی‌شود».

و می‌فرماید: «هر کسی به اندازه‌ی ذره‌ای تکبر در دلش باشد به بهشت وارد نمی‌شود، مردی گفت: فرد دوست دارد که لباس و کفش او خوب و زبیا باشد، پیامبر فرمود: خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد، تکبر یعنی نپذیرفتن حق و تحقیر مردم».

با نیکی کردن به پدر و مادرم به خداوند تقرب می‌جویم:

﴿وَقَضَىٰ رَبُّكَ أَلَّا تَعۡبُدُوٓاْ إِلَّآ إِيَّاهُ وَبِٱلۡوَٰلِدَيۡنِ إِحۡسَٰنًاۚ إِمَّا يَبۡلُغَنَّ عِندَكَ ٱلۡكِبَرَ أَحَدُهُمَآ أَوۡ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُل لَّهُمَآ أُفّٖ وَلَا تَنۡهَرۡهُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوۡلٗا كَرِيمٗا ٢٣﴾ [الإسراء: ۲۳].

«و خدای تو حکم فرموده که جز او هیچ کس را نپرستید و درباره پدر و مادر نیکویی کنید و چنانکه هر دو یا یکی از آن‌ها پیر و سالخورده شوند زنهار کلمه‌ای که رنجیده خاطر شوند مگوئید و کمترین آزار به آن‌ها مرسانید و با ایشان به اکرام و احترام سخن گوئید» [۳۱].

[۳۱] رجمه: مهدی الهی قمشه‌ای.

مادرم را دوست دارم و او را خشمگین نمی‌کنم:

مردی نزد پیامبر ج آمد و گفت: ای رسول خدا، از همه مردم چه کسی به اینکه با او نیکی کنم سزاوارتر است؟

پیامبر فرمود: مادرت.

گفت : سپس چه کسی؟ فرمود: مادرت.

گفت : سپس چه کسی؟ فرمود: مادرت.

گفت : سپس چه کسی؟ فرمود: مادرت.

با همسایگان به خوبی رفتار می‌کنم و آن‌ها را اذیت نمی‌کنم:

پیامبر ج فرمود:

«جبرئیل همواره مرا در مورد همسایه سفارش و توصیه می‌نمود تا اینکه فکر کردم که او را وارث قرار خواهد داد».

با کوچک‌ترها مهربان هستم و به بزرگترها احترام می‌گذارم:

پیامبر ج می‌فرماید: هرکس بر کوچکترهای ما رحم نکند و با آن‌ها مهربان نباشد و به بزرگترهای ما احترام نگذارد از ما نیست.

آنچه برای خود می‌پسندم برای برادر مسلمانم نیز می‌پسندم:

از پیامبر ج روایت است که فرمود: «هیچ‌یک از شما مومن واقعی به شمار نمی‌آید تا آنکه آنچه برای خود می‌پسندد برای برادرش نیز بپسندد».

به کسانی که می‌شناسم و به کسانی که نمی‌شناسم سلام می‌کنم:

مردی از پیامبر ج پرسید: کدام عمل در اسلام بهتر است؟ پیامبر فرمود: «به دیگران غذا بده و بر هرکس که می‌شناسی و هرکس که نمی‌شناسی سلام کن».

و پیامبر ج می‌فرماید: «وارد بهشت نمی‌شوید مگر آنکه مومن باشید و مومن نمی‌شوید مگر آنکه یکدیگر را دوست بدارید، آیا شما را به چیزی راهنمایی نکنم که وقتی آن را انجام دهید با یکدیگر دوست می‌شوید ؟ سلام را میانتان رواج دهید و پخش کنید».

وقتی مومنان شاد شوند شاد می‌شوم و به خاطر غم آن‌ها اندوهگین می‌شوم:

پیامبر ج می‌فرماید:

«مثال مؤمنان در دوستی با یکدیگر و مهربانی و همدردی با یکدیگر مانند بدن است که هرگاه عضوی از آن به درد بیاید تمام جسم خواب نمی‌رود و تب می‌کند.».

وقتی به عیادت مریض می‌روم:

برایش دعا می‌کنم و می‌گویم: «أَسْأَلُ اللهَ الْعَظِيْمَ رَبَّ الْعَرْشِ الْعَظِيْمِ أَنْ يَشْفِيَكَ».

(هفت بار)

«از خداوند بزرگ پروردگار عرش بزرگ می‌خواهم که تو را شفا دهد».

هرگاه معلول و آسیب دیده‌ای را ببینم می‌گویم:

«الْـحَمْدُ للهِ الَّذِي عَافَانِي مِمَّا ابْتَلاكَ بِهِ، وَفَضَّلَنِي عَلَى كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقَ تَفْضِيلاً».

«ستایش خداوندی را سزاست که مرا از آنچه تو را به آن مبتلا نموده عافیت بخشید و مرا بر بسیاری از آفریده‌هایش برتری داده‌است».

هرگاه به مصیبتی گرفتار شوم می‌گویم:

«إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ».

«اللَّهُمَّ أْجُرْنِى فِى مُصِيبَتِى وَأَخْلِفْ لِى خَيْرًا مِنْهَا».

«همه‌ی ما از آن خدا هستیم و به سوی او باز می‌گردیم».

«خدایا مرا در مصیبتم پاداش بده و بجای آن چیز بهتری به من بده».

راستگویی را دوست دارم و دروغ گفتن را نمی‌پسندم:

پیامبر ج می‌فرماید:

«راستگویی به سوی نیکی هدایت می‌کند و نیکی به سوی بهشت می‌برد، و مرد راست می‌گوید تا اینکه نزد خداوند راستگو نوشته می‌شود، و دروغ به سوی گناه و فساد راهنمایی می‌کند و گناه به دوزخ می‌برد و مرد دروغ می‌گوید تا اینکه نزد خداوند دروغگو نوشته می‌شود».

ورزش می‌کنم: پیامبر ج از کنار تعدادی افراد قبیله‌ی اسلم گذشت که در تیر اندازی مسابقه می‌دادند، پیامبر ج فرمود: «ای فرزندان اسماعیل تیراندازی کنید که پدرانتان تیرانداز بودند».

کارم را به خوبی انجام می‌دهم:

پیامبر ج می‌فرماید:

«هرگاه کسی از شما کاری انجام دهد خداوند دوست دارد که آن را خوب انجام دهد».

هنگام خواب:

وضو می‌گیرم.

روی پهلوی راستم می‌خوابم.

آیة الکرسی می‌خوانم.

در دست‌هایم دم می‌کنم و قل هو الله احد و معوذتین را می‌خوانم و دستاهیم را تا هر جای بدنم که بتوانم می‌کشم.

سپس می‌گویم: «بِاسْمِكَ رَبِّى، وَضَعْتُ جَنْبِى، وَبِكَ أَرْفَعُهُ، إِنْ أَمْسَكْتَ نَفْسِى فَارْحَمْهَا، وَإِنْ أَرْسَلْتَهَا فَاحْفَظْهَا بِمَا تَحْفَظُ بِهِ عِبَادَكَ الصَّالِحِينَ».

«پروردگارا، به نام تو پهلویم را می‌گذارم و با نام تو آن را بلند می‌کنم، اگر جانم را گرفتی بر آن رحم کن، و اگر آن را گذاشتی آن را مورد حفاظت قرار بده با آنچه بندگان صالح خویش را با آن محافظت می‌نمایی».

اینگونه این لحظات زیبا را با این کودک مسلمان سپری کردیم در حالی که او درس‌های ارزشمندی به ما در خصوص استفاده از اوقات با عبادت‌های بزرگ، ارائه کرد.

روزش بر او مبارک باد و خداوند همه‌ی اوقات ما را مملو از خوبی‌ها و طاعات بگرداند.

و شما کودکان باید اوقات خود را با آنچه در دین و دنیا برایتان مفید است، پر کنید، و دست یافتن به رضامندی خداوند را مهم ترین آرزوی خود قرار دهید.

والسلام علیکم ورحمة الله و برکاته.

چهاردهم رجب ۱۴۲٩ هجری. قمری

محمد گل گمشادزهی